Kawin
Cerpen: Sutrianto
TUBUH
ini terbaring dalam hati. Semula, hanya kelebat hayal. Lalu mimpi. Kemudian
nyata. Potret Diana tergantung. Di dinding kamar. Kutatap. Diana senyum.
Apa
aku mencintainya? Atau malah tidak? Kutanyai hati kecil ini. Dia jawab, ??Kamu
memang cintai dia!??
Aku
tidak percaya. Lalu kutanya Diana. Apa dia juga cinta aku. Atau malah tidak.
Diana cuma diam. Inilah BT-nya Diam. Diam. Diam.
Diana,
apa kamu cinta aku?
Diana
diam.
Diana,
apa kamu mau terima cintaku?
Diana
diam.
Diana,
apa kamu bisu?
Diana
diam.
Diana,
apa kamu pekak?
Diana
mencibir.
?
Diana,
apa kamu sebangsa iblis?
Diana
meringis.
Aku
habis kesabaran. Kujambak rambutnya. Diana menjerit. Nah! Nyatanya kamu bisa
menjerit. Mengapa hanya untuk katakan ??iya?? atau ??tidak?? saja kamu tidak
mau. Kamu mau main-mainkan aku, ya? Sundal! Keong jorok kamu!
Esoknya
Diana nulis surat
. Isinya minta maaf. Katanya, ??Aku juga cinta kamu.?? Apa ini menghibur? Apa
ini olok-olok? Apa ini sungguh-sungguh? Ini perempuan setan. Otaknya pasti
tidak beres.
Malamnya
aku ke rumah Diana. Diana diam. Dia mengangguk ketika kutanya apa dia
betul-betul cinta aku. Waktu keningnya kukecup, Diana micing. Dingin. Akhirnya
aku pulang. Kesal. Benci. Protes. Diam. Diam. Nggerundel. Dasar peot!
Waktu
aku mau pulang, Diana meloncat. Dipalangnya langkahku. ??Nanti saja
pulangnya.??
Aku
kaget. Aku mencibir. Tuh, nyatanya kamu butuh kan . Sialan. Aku undur.
Aku
duduk lagi. Diana ikut duduk. Aku senyum. Diana senyum. Wuiiih, manisnya. Aku
senyum lagi. Mesam-mesem. Merat-merot. Mencang-mencong. Tapi ?. Yah, cuma
senyam-senyum. Cuma mesam-mesem. Cuma merat-merot. Cuma mencang-mencong. Apa
arti semua ini. Asu buntung! Aku mencelat. Aku pulang. Sungguhan. Dia palang
lagi. Aku labrak dadanya. Rasain kamu!
??Jangan
pulang! Jangan pulang!??
Esoknya
Diana ke rumahku. Aku senyum. Bangga. Senang. Diana bangga juga. Diana senang
juga. Diana duduk. Aku duduk juga.
?Kita
jalan-jalan, yuk??? ajakku.
Diana
mesam-mesem. Merat-merot. Mencang-mencong.
??Hei,
budek! Kita jalan-jalan, yuk??? ulangku.
Sambil
mesam-mesem, sambil merat-merot, sambil mencang-mencong, ??Yuk,?? katanya.
??Kita
ke pantai, ya???
??Ya.??
??Kita
ke Kentucky ,
ya???
??Ya.??
??Kita
bunuh diri bareng, yuk???
Aku
jengkel.
??Yuk,??
katanya.
??Anjing
kamu! Kok iya semua? Kok yuk semua???
??Habis???
??Protes
dong!??
??Mmm
... ya!??
??Lho,
kok iya lagi???
??Terserahlah!??
??Terserah
bagaimana!??
??Ya
terserah mau apalah, gitu.??
Kami
jalan-jalan. Diana pakai kaus merah. Jeans ketat. Sepatu kets. Rambut diikat.
Pita merah di telinga. Kaca mata hitam.
Aku
pakai jeans juga. Butut. Sandal jepit. Rokok.
Kupegang
tangan. Diana diam. Kupeluk pundak. Diana diam. Kubelai rambut. Diana diam.
Kukecup bibir. Diana diam. Kurobek kausnya! Kusentak butangnya! Diana diam.
Diam. Diam. Diaaaaammmm!
??Kok
diam terus sih???
??Habis???
??Protes
dong! Marah dong!??
??Buat
apa? Kamu kan
senang.??
??Kurang
ajar! Siapa bilang aku senang!??
??Jadi
kamu tidak senang kita gini??? Diana protes.
??Ya
senanglah ??? Senyam-senyum.
Diana
merapat. Bawa tangan ini rangkul pundaknya.
??Bukan
gitu.?? Aku merayu.
??Kamu
senang aku bicara terus kayak orang gila!?? Marah.
??Kok
sewot. Sudahlah.??
??Aku
mau tubuh yang kerja. Bukan mulut! Laki-laki memang munafik!??
??Lho,
bicara apa itu. Jangan bawa-bawa soal munafik dong. Ini masalah kita berdua kan ! Bukan soal
laki-perempuan.??
??Taik!
Dasar keong! Penakut??
??He!
Ngomong apa itu. Kamu mau apa sih!??
??Telanjangi
aku!??
??Telanjangi???
??Obrak-abrik
tubuhku!??
??Obrak-abrik???
??Penakut!
Banci!??
??Hahahaha
.... Edan. Edan.??
??Siapa???
??Kita.??
??Itu
bukan kegilaan. Itu kemanusiaan!??
Setan.
Galak amat. Apa sih maunya.
Diana
cemberut. Itu tubuh kubanting. Kesandarkan ke sofa. Aku obrak-abrik. Aku
injak-injak. Diana mengerang. Diana melayang. Diana senang.
Lalu
jalan-jalan lagi. Kupeluk pundak. Diam. Kubelai. Diam. Kami sampai di Kentucky . Kami belok.
Kami masuk. Cari tempat duduk. Duduk. Di sudut. Diam. Remang-remang. Pesan
makanan. Diam. Pasang rokok. Diana marah. ??Jangan ngerokok! Jorok! Busuk!??
Aku tidak peduli. Jongos datang. Makan. Habis. Keluar. Kenyang.
Jalan
lagi. Sebentar. Di trotoar. Di tukang loak. Masuk toko kelontong. Tawar kain
merah. Tidak cocok. Keluar lagi. Masuk lagi. Tidak cocok. Tidak jadi beli. Ke
tempat lain. Lihat celana dalam. Lihat kutang. Lihat softex. Lihat saputangan.
Tidak cocok. Tidak cocok. Keluar.
??Tidak
ada yang cocok ya,?? Diana sewot.
??Iya.??
??Lho,
kok iya. Memangnya kamu beli apa???
??Nggak,
anunya nggak ada yang cocok.??
??Anunya
apa???
??Itu
... ??
??Huss!
Dari mana tahu???
??Lho,
kamu kan
pacarku. Tadi di rumah ?.??
Plak!
Diana tampar pipiku. ??Maunya!??
Diana
kesal. Cubit pinggangku. Pukul pantatku. Gigit tanganku. Ketawa. Jalan-jalan
lagi. Ke tukang salon. Tidak jadi. Ke tukang jam. Tidak jadi. Ke bioskop. Tidak
jadi. Film jorok. Jalan terus. Terus. Capek. Duduk di trotoar. Kening
keringatan. Diana mencibir. Pegang tangan. Pegang rambut. Belai. Mesra. Orang
lihat. Iri. Marah. Kami tidak peduli.
??Diana,
kita kawin saja, ya? Masak gini terus.??
??Gini
terus gimana! Wong baru seminggu kok! Baru kutang yang robek kok! Baru bibir
yang dicium kok! Baru pinggang yang dipeluk kok! Baru tubuh yang diinja-injak
kok!??
Diana
murka. Garang. Mencang-mencong lagi. Merat-merot lagi. Muka merah. Persis udang
rebus.
??Jadi???
??Kita
harus banyak latihan!??
??Latihan?
Kayak tadi? Di rumah???
??He-em.??
Senyum. Merat-merot.
Aku
malu. Protes. Gemas. Kesal. Benci. Muak.
??Jadi,
kita kawin kan ?
Kita kawin ya , Diana ? ?? Merengek. Kayak anak kecil.
??Kawin???
??Nikah.??
??Nikah???
Geleng-geleng. Tak percaya.
??Gampang
amat ?.??
??Iya
dong. Kita kan
sama-sama cinta.??
??Siapa
bilang???
??Nurani
kita.??
??Nurani
kita???
??Ya.??
??Kok
kamu tahu.??
??Kamu
kan
pacarku.??
??Pacar?
Sejak kapan???
??Lho???
??Peduli
apa!??
??Ayolah,
Diana. Jangan keras kepala gitu. Kita kawin, ya???
??Kamu
berani???
??Jangan
ngeledek gitulah. Aku serius kok.??
??Sekarang???
??Ya
iyalah. Kapan lagi. Tapi kita minta persetujuan ke orang tua dulu???
Plak!
Diana tampar pipiku.
??Maunya!
Kalau mereka tidak setuju???
??Ya
kita tetap kawin. Kita kan
cuma menghormati mereka.??
??Huh,
enak saja! Kamu ini ngerti nggak sih. Kamu tidak punya nyali, tahu!??
??Kamu
mau atau tidak???
??Mau
apa???
??Ya
mau kawin???
??Dengan
kamu???
??Dengan
monyet! Anjing! Ya dengan akulah!?? Aku marah. Diana senyum.
??Serius???
??Serius!??
??Kapan???
??Kalau
orang tua kita merestui.??
?
??Lama
nggak???
??Tergantung.??
??Tergantung
apa???
??Ya
tergantung orang tua kita.??
Plak!
Diana tampar pipiku. Aku bangkit. Cium kening. Diana diam. Orang banyak lihat.
Iri.
??Kita
ke rumahku,?? ajakku.
??Ngapa???
??Latihan
lagi.??
??Keburu
amat sih.??
??Kepepet!??
Diana
mencibir. Malu.
Kami
pulang. Di rumah kuberi tahu mama. Mula-mula mama kaget. Setelah kuyakinkan
mama setuju.
??Apakah
kalian sudah siap??? tanya mama.
??Sudah,
Ma. Iya kan ,
Diana? Kami malah sudah ? latihan.??
Aku
lirik Diana. Diana mengangkuk. Mesam-mesem. Merat-merot. Pencang-pencong.
??Kamu,
Diana? Bagaimana??? tanya mama lagi.
??Sudah,
Ma.??
??Apanya
yang sudah???
??Ya
sudah siap, Ma. Kan
sudah latihan???
??Latihan
apa sih!?? Marah.
??Latihan
? latihan ? tidur!??
??Gila!??
Mama ngamuk. ??Jadi kalian sudah ???
??Sudah,
Ma ? ?? Bareng.
Mama
mencelat. Tinggalkan kami. Kami terbahak-bahak.
Kami
jadi kawin. Hari pernikahan ditentukan. Minggu depan. Diana senyam-senyum.
Merat-merot. Pencang-pencong.
Tiba-tiba,
??Tapi... ?? Diana tidak meneruskan. Sesuatu terpikirkan.
??Tapi
apa? ??
??Minggu
depan aku ke Bali . Omku ada pesta.??
??Jadi???
??Kita
nggak jadi kawinlah ya ???
??Nggak
jadi? Mmmmm (mikir) ?. Oke, gak apa-apa. Minggu depan aku juga ada ujian
kenaikan sabuk??
Aku
tegak. Panggil mama. Mama datang.
??Ma,
kita gak jadi kawin lho, Ma ???
Mama
kaget. ??Gak jadi kawin???
??Minggu
depan kami tidak bisa.?? Bareng.
??Ditunda???
??Gaklah,
Ma. Kapan-kapan sajalah.?? Bareng.
??Lho!
Bagaimana dengan latihannya???
Diana
pandang aku. Aku pandang Diana. Bareng: ??Ha ha ha ha ??? ***
Pekanbaru,
Februari 2007


00.41
movingphone lampung
0 komentar:
Posting Komentar